Kimi zaman bir zeytin yaprağıydı beni Mescid-i Aksâ bahçesinde gezintiye çıkaran.. Ve işte elimde onlarca zulme şahit bir zeytin dalı.. Öyle anlara şahit olmuş ki .. Yaprakları kaskatı kesilivermiş dalında. Ve şimdi elimde .. hissediyorum onlarca zulmü parmak uçlarımda..
Aksâ'nın zeytin ağaçlarının birinin gölgesinde soluklanıyorum.. Ağaç biraz mesafeli bana .. Haklı da zannımca .. "Ben kurumaya yüz tutmuşken,neredeydin,neden geç kaldın bu kadar!" diye soracak olursa ne demeli diye hazırlanmamıştı mahçup yüreğim. Lal olur da konuşamazsa dilim ürkekliğiyle sustum öylece. Ben bencillik ettim,Aksâ'yı geç öğrenerek.. O bana karşı yine çok cömertti gölgesinden vererek ..
Ve şimdi.. Bir ağacın altındayım öylece. Ben susuyorum, sustuklarım çığlıklara dönüyor yüreğimdeki mahcubiyet ve geç kalmışlık savaşında.
O sessizliği bozuyor ezgi misali hışırtısıyla bir zeytin ağacı. Ve o sırada uyanıyorum kurduğum hülyadan.
04.10.2024
