Ne çetin yol imiş..
Ne varılmaz, yolları gözyaşlarından oluşan.
Paldır küldür daldım yola , Yüreğim imtihanlarla örülü bu yolu yürüyebilir mi demeden ..
Gerçi yola dalan ben miydim ,yoksa bana bu güzel yolda yürümeyi nasip eden rabbim miydi? Elbette, Rabbimin bir ikramıydı bu güzel imtihanım.
Döktüğüm gözyaşlarının her tanesi çok anlamlı mesela . Gözyaşlarımın hızına yetişebilsem bir kavanozda saklayıp Aksânın avlusuna dökmek isterdim. Kalbimin tarif edemediğim bir bölümü var ve Orada dinmeyen bir yangın . Hüzünle harlanmış, gözyaşlarıyla alevlenmiş bir yangın...
Uğrunda hissettiğim herşey çok lezzetli geliyor ;
Hüzün, öfke, mutluluk,umut, heyecan...
Ve ben , bu duygular sırtımda iken , bu yolu yürümeye niyetlendim ..
Her adımımı, ayağıma takılan çelme sonucu daha da kuvvetli atıyorum.
Acziyet hali , bir sonraki adımım güçlenene dek yoruluyor yürek..
Aksânın bir bereketi de işte tam burada tezahür ediyor . Ona gittiğim yolda o da bana geliyor.
Çöktüğüm anda kemiklerimi kırarcasına tutuyor kollarımdan ve beni bana getiriyor ..
Belki bir gün beni kendine de götürür..
Misafir eder kendinde🩶
18.12.2024
