Bir umuttur içimde gökyüzü kadar uçsuz bucaksız..
İçime sığmayan, dolup taşan bir umut..
Bazen güneşin önüne çekilen bulutlar misali yeis kaplıyor olsa da yüreğimi, Umudun önüne set çekemiyor en nihayetinde..
Ne güzeldi umutlu olmak. Umudu hayallerle süslemekti yüreğimde tarifsiz mutluluğu yaşatan.
Acaba kavuşur muyum aksaya düşünceleri sarmalamışken yüreğimi, çeviriyorum kafamı gökyüzüne. Masmavi ve göz kamaştırıcı. Birkaç bulut var ,yakıcı güneşi perdeleyen..Sonra tefekkür bahçemin kapıları bir bir aralanıyor.. Çok beklerken uzak kalmak güneşin önüne set çeken bulutlar misali yardımcı olmaktaydı kimi zaman sabırsız kişiliğime. Şimdi anlıyordum bu hikmeti.. Beklerken yanmak gerekti.. Yanarken de gölgeye sığınmak ara sıra ..
Aksâ ... Yüreğimde kavuşmak hayalinin tohumunu atarak usulca sessizliğe büründü.
Sanırım yanmak faslına hazırladı bekle derken ..
Ve ben .. Şimdi hazırdım vuslata ..
Bulutlar çekilebilirdi artık köşelerine ..
09.10.2024
