Nerede gözüme ilişse bir zeytin dalı, oralı olur tüm düşlerim.. Gözüm görmez olur dünyalık kokan diğer nesneleri ..
Oturuverir gölgesinde ağacın ve zeytin kokularında Seyehate çıkar ruhum..
Her kokusu ayrı bir sokağında gezintiye çıkarır Kudüs'ün.
Her bir zeytin tanesi barındırır yaprağıyla birlikte onlarca zulmün şahitliğini .
İlk görüşte mahçup hissederim her bir yaprağa karşın.. Usulca seyre dalarım renklerin güzelliğiyle gözlerimi kamaştıran zeytinlerin gökyüzüne uzanan noktasına.
Gökyüzünün Mavisiyle buluşan yeşil zeytinler misali Kudüse kavuşmuş vuslatı bekleyen yüreğimi düşler dururum öylece..
Sonra bir ses işitirim uzaklardan. Bir çocuk sesi :
"O gölgede benim de hakkım yok mu? Çok yoruldu küçük bedenim bomba seslerinden.. Az ben de soluklansam, bana da yer var mıdır?" gözyaşlarım süzülürken yanaklarımdan, rüzgarın zeytin dallarıyla anlaşarak oluşturduğu hışırtıyla uyanırım düşlü rüyamdan .. Belki de rüya değildi gördüğüm.. Düş değildi işittiklerim..
Gazze'nin hangi çiçek ruhlu evladının isyanıydı bana ulaşan..
Evet , en çok da senin hakkındı zeytin ağaçları arasında koşturmak , gölgesinde soluklanmak ..
Zaten ağaç bana dargın,ağaç bana mesafeli ..
08.10.2024
