Ey hayallerime ev sahipliği yapan kadim şehir!
Ben umudumu yitirmek üzereyim..
Yeniden toparlanana dek saklar mısın umutlarımı sokaklarında..
Kavuşur da gezinirsem sokaklarında, kendimden umut parçalarını hissedeyim her taşının altında ..
Acizliğim karşısında yüceliğini anlıyorum. Anladıkça hayran kalıyorum sana Ey Aksânın muhafızı!
Yıllar yılı acıyı, kederi,zulmü barındırdın her zerrende. Asla yılmadan gücümüze kaynak oldun yine de .. Usanmadan .. Sıkılmadan.. Umutsuzluk bataklığına düşmeden..
Gurbet diyarının bir köşesinde umutsuzluk duygusuyla başbaşa kalmış bana umudu aşılıyorsun..
Tam bitti diyorum, kavuşmak bayramı yine ertelendi..
Sonra yetişiyorsun zihnimi işgal eden duygulara hükmetmeye..
"Bana gelmek isteyen,Umutsuz olur mu hiç!" ikazıyla sarsıyorsun zihnimden geçen düşünceleri..
"Ey umutsuzluk bataklığında gezinen,Umutsuz olmak en çok da benim hakkım olmaz mıydı , ben işgal altında sizi bekliyorken ..."
Durdum. Utandım..
01.11.2024
